ارزیابی نقش دهیاری ها در پیشگیری و کاهش بحران های بهداشتی- درمانی در سکونت گاه های روستایی. مطالعه موردی: بخش شوسف شهرستان نهبندان

یکی از ابتکارات قانون شوراها، تعریف یک مقام اجرایی به نام دهیار در هر روستا است که وظیفه­ی اجرای مصوبات شورای اسلامی روستا را بر عهده دارد. عملکرد دهیاری ها در قالب سه دسته شاخص های اجتماعی، اقتصادی و محیطی کالبدی گنجانده می شود. با توجه به اهمیت نقش مدیریت روستایی و ناکارآمدی نسبی در این زمینه در سال های متمادی و به لحاظ تغییرات اخیر در عرصه­ی واگذاری مدیریت روستایی به دهیاری ها، در این پژوهش به ارزیابی نقش دهیاری ها در سامان­دهی بحران های بهداشتی در نواحی روستایی بخش شوسف شهرستان نهبندان می پردازیم. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - تحلیلی است. حجم نمونه را 310 سرپرست خانوار ساکن در 39 روستای دارای دهیاری بخش شوسف شهرستان نهبندان و 39 دهیار تشکیل می دهد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss آزمون پارامتری t یک نمونه ای استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می­دهد که حمله­ آفات نباتی، انتقال بیماری، اسهال و سوء تغذیه از جمله بحران های بهداشتی و درمانی اساسی هستند. ارزیابی وضعیت دهیاری ها با توجه به نظر خودشان در این زمینه، گویای این مطلب است که مشارکت دهیاری ها در طرح های پیشگیری از بحران های بهداشتی - درمانی در حد متوسط به پایین با سطح معناداری (806/0) و میزان تأثیرگذاری مشارکت دهیاری ها در طرح های پیشگیری از بحران های بهداشتی - درمانی چشمگیر و در حد زیاد با سطح معناداری (00/0) و مشارکت آنان بر سامان­دهی بهداشت عمومی منطقه هنگام وقوع بلاهای طبیعی در حد متوسط با سطح معناداری (42/0) بوده است. همچنین میزان رضایت روستاییان منطقه از مشارکت دهیاری ها در طرح های پیشگیری از بحران های بهداشتی درمانی، مطلوب است.